Liber mortuorum
Księga zmarłych polskich pallotynów i pallotynek
Dziś, to jest 18 maja 2024, mija rocznica śmierci
:
ks. Jan Kudłacik (†2014)
Wczoraj, to jest 17.05.2024, miała miejsce rocznica śmierci:
s. Wirginitas Wołosewicz (†2020)
W dniu jutrzejszym, to jest 19.05.2024, przypada rocznica śmierci:
ks. Giacinto Cardi (†1956)ks. Bronisław Wiater (†1963)s. Eligia Rembowska (†1998)ks. Józef Szczepański (†2023)
PROWINCJA ZWIASTOWANIA PAŃSKIEGO
BONIEWICZ Edmund, krypt i pseud.: E.B., ks. EB, ks. E.B., ks. Edmund, X. E.B. (1919 – 2006), ksiądz, rekolekcjonista, pracownik, a następnie kierownik Sekretariatu ds. Miłosierdzia Bożego 1977-1991, redaktor „Biuletynu Miłosierdzia Bożego”, promotor orędzia Bożego miłosierdziaUrodził się w Murzynnie k. Inowrocławia 1 X 1919, w archidiecezji gnieźnieńskiej, jako syn rolnika Władysława i Antoniny z d. Marek. Wiedzę szkoły powszechnej zdobywał w Szkole Wydziałowej w Inowrocławiu. Naukę w gimnazjum w Chełmnie rozpoczął 1 IX 1932, a naukę liceum zaczynał w 1937 na Kopcu. Strój Pobożnego Stowarzyszenia Misyjnego przyjął 7 XII 1940, a pierwszą profesję złożył 15 VIII 1942 w Wadowicach na Kopcu. Studia seminaryjne odbywał w trudnym okresie pożogi wojennej i czasów powojennych, w Wadowicach (1940-43), Kalwarii Zebrzydowskiej (1943-45) i Chełmnie n. Wisłą (1945-46). Wieczną profesję złożył 15 VIII 1944, a święcenia kapłańskie przyjął z rąk bpa Stanisława Rosponda 27 V 1945 w kościele Salezjanów w Krakowie na Dębnikach. Pierwszym miejscem jego pracy kapłańskiej była Częstochowa. W latach 1948-49 był rektorem domu warszawskiego.
Kolejnym miejscem pracy kapłańskiej była ponownie Częstochowa, która na stałe została zasadniczym punktem odniesienia jego życia i posługiwania. Najpierw był tu prefektem szkół, a następnie rektorem domu (1949-53 i ponownie 1983-86), administratorem i proboszczem parafii, kierownikiem Sekretariatu ds. Miłosierdzia Bożego i jego duszpasterzem. Zgodnie z wolą przełożonych podejmował kolejne zlecane mu zadania w Chełmnie, Wałbrzychu, Poznaniu, Warszawie, Otwocku i Zakopanem.
Charakterystycznym rysem życia i posługiwania ks. Edmunda było upowszechnianie orędzia Bożego miłosierdzia, przekazanego s. Faustynie Kowalskiej przez Pana Jezusa. Już u progu swego posługiwania powiedział: „Zaufałem miłosierdziu Bożemu i z bezgraniczną ufnością postawiłem całą duszpasterską pracę ośrodka apostolskiego w Częstochowie na Matce Bożej”. Wtedy bp częstochowski Teodor Kubina uroczyście poświęcił kaplicę i dom (18 XII 1949), mówiąc w kazaniu: „To miejsce niech służy miłosierdziu Bożemu w cieniu Jasnogórskiej Pani. Każdy, kto nawiedzi ten kościół, niech dozna w sposób szczególny miłosierdzia Bożego”. W kościele, w głównym ołtarzu, wykonanym z drewna lipowego przez artystę Heluszkę z Krakowa, umieszczono w 1952 obraz Jezusa Miłosiernego z podpisem: „Jezu, ufam Tobie”. Obraz został namalowany przez Adolfa Hyłę z Krakowa według wizji s. Faustyny Kowalskiej i stał się przedmiotem kultu miłosierdzia Bożego. Pojawiły się przy nim liczne wota, co świadczyło, że Chrystus Miłosierny odbierał tu swą chwałę. Od 1949 pątnicy nawiedzający Jasną Górę coraz częściej wędrowali do Doliny Chrystusa Miłosiernego, gdzie mogli korzystać z sakramentów świętych i słuchać słowa Bożego. Już w 1950 odnotowano 20 pielgrzymek zbiorowych przybyłych tu z Jasnej Góry, w 1953 – 100. W 1955 założono książkę pielgrzymkową, odnotowując w niej 171 pielgrzymek (1954 – w Roku Maryjnym – zanotowano 322 pielgrzymki). Od 1958 zaczęły przybywać pielgrzymki zagraniczne – polonijne i obcokrajowców.
Ksiądz Edmund podczas pierwszej kadencji rektorskiej, w roku beatyfikacji Wincentego Pallottiego, umieścił uroczyście w kaplicy obraz MB Ostrobramskiej, a także obraz Wincentego (1950). Wkrótce, bo 3 XI 1952 nastąpiła erekcja punktu duszpasterskiego pod wezwaniem Miłosierdzia Bożego z obowiązkami i przywilejami parafii, łącznie z określeniem terenu – dokonał tego bp częstochowski Zygmunt Goliński. Natomiast 12 XI 1953 bp Michał Klepacz podniósł kaplicę do rangi kościoła, zatwierdzając dotychczasowy tytuł NMP Matki Miłosierdzia. Parafia pw. Miłosierdzia Bożego została erygowana 12 IX 1960 przez bpa Golińskiego (w 1976 zbudowano nowy kościół).
W 1950 dzięki staraniom jego i ks. Stanisława Wierzbicy powstał przy częstochowskim domu ośrodek badawczo-naukowy, związany z Instytutem Apostolskim w Ołtarzewie, którego celem było znalezienie teologicznych podstaw tajemnicy miłosierdzia Bożego i wcielenie ich w życie. Kiedy 5 VII 1965 o godz. 12.00 przybył
modo privato do Doliny Miłosierdzia Stefan kard. Wyszyński, wówczas powiedział, że „należy pogłębić kult miłosierdzia Bożego i ustawić go we właściwych wymiarach teologii” (tablica informująca o tym wydarzeniu znajduje się na zewnętrznej ścianie kościoła; poświęcono ją 16 XI 1986). Zdecydowano wtedy, aby organizować sympozja propagujące kult miłosierdzia Bożego, na które zapraszano nie tylko teologów. Do czasu objęcia ponownej kadencji rektorskiej w 1983 ks. Edmund przeprowadził 30 sympozjów naukowych i popularnych, m.in. w 1966, 1968, 1972, 1975, 1978. Spośród znanych teologów brali w nich udział: ks. Wincenty Granat (†1979), Michał Sopoćko (†1975), Antoni Słomkowski (†1982), Eugeniusz Weron SAC (†2009), Lucjan Balter SAC (†2010), Anastazy Bławat SAC i wielu innych. Wydał kilka książek traktujących o miłosierdziu, zwłaszcza
Ewangelia miłosierdzia (red. Wincenty Granat, Poznań-Warszawa 1970). Od 1977 dwa razy do roku zaczął ukazywać się „Biuletyn Miłosierdzia Bożego”, o charakterze informacyjno-sprawozdawczym, dla członków Ruchu Miłosierdzia Bożego; ks. Edmund był jego redaktorem naczelnym do 1991. Członkowie tego ruchu od 1966 odbywają 2 razy w roku swoje dni skupienia – w pierwszą niedzielę maja i października.
Po odwołaniu
Notyfikacji z 15 IV 1978 i po wyborze Karola kard. Wojtyły na papieża, ks. Edmund udał się z delegacją czcicieli miłosierdzia Bożego do papieża Jana Pawła II, składając na jego ręce 28 II 1979 memoriał z prośbą o ustanowienie w Kościele powszechnym święta Miłosierdzia. Już 14 III papież Jan Paweł II przekazał ustne pozwolenie, aby Dolina Miłosierdzia mogła sprawować to święto. Zgodnie z życzeniem Pana Jezusa, przekazanym s. Faustynie, pallotyni częstochowscy obchodzili po raz pierwszy uroczyście święto Miłosierdzia Bożego w II Niedzielę Wielkanocną 22 IV 1979. Mszę celebrował i słowo Boże wygłosił Stefan Bareła, bp częstochowski.
Podczas jego II kadencji rektorskiej ukończono Dom Animacji Apostolskiej – poświęcenia kaplicy i domu dokonał 26 VI 1986 Stanisław Nowak, bp częstochowski. Rozbudowa dawnego domu św. Józefa rozpoczęła się już na początku lat 80., dobudowaniem do niego 3 nowych części, a otwarcie domu animacyjnego nastąpiło w 1983.
W dużej mierze dzięki ks. Edmundowi orędzie miłosierdzia Bożego dotarło za żelazną kurtynę, na tereny byłego Związku Sowieckiego. W kraju apostolstwo Bożego miłosierdzia szerzył przez rekolekcje parafialne, dni skupienia dla sióstr zakonnych, audycje w Radiu Fiat i Jasna Góra, artykuły w tygodniku „Niedziela” oraz „Naszym Dzienniku”. Jest autorem publikacji:
Kult Miłosierdzia Bożego (Częstochowa 1982),
Bóg jest miłosierdziem (Częstochowa 1995), a w serii Biblioteka Tygodnika „Niedziela”
Głośmy orędzie Bożego Miłosierdzia. Czytania na temat dziejów i rozwoju kultu (Częstochowa 1999, 2000
2). Ta ostatnia publikacja jest formą podręcznika nabożeństwa do miłosierdzia Bożego, przedstawia jego historię, formy kultu i związki z pobożnością maryjną. Swoimi staraniami przyczynił się do ustanowienia święta Miłosierdzia Bożego w Kościele powszechnym. Inny rys jego duchowości kapłańskiej stanowiła pobożność maryjna. Był członkiem Komisji Maryjnej Episkopatu Polski. Swój testament z 1 X 1983 rozpoczął od słów: „przez N. Maryję – Królową Apostołów wszystko dla Nieskończonej Chwały Bożego Miłosierdzia”.
Był spowiednikiem i kierownikiem duchowym bpa Stefana Bareły i sługi Bożego Stefana kard. Wyszyńskiego (†1981), któremu służył przez prawie 20 lat, a po jego śmierci posługę tę kontynuował przez uczestnictwo w całonocnych czuwaniach modlitewnych na Jasnej Górze w intencji jego beatyfikacji. Za zasługi dla Ojczyzny został 11 XI 1998 odznaczony przez wojewodę częstochowskiego Szymona Giżyńskiego (N.Z.,
Statuetka Bene Meritus dla ks. Edmunda Boniewicza SAC, A 1998, nr 11, 58-61). Ks. Edmund był starszym bratem ks. Bogdana Boniewicza, cenionego rekolekcjonisty, zmarłego 7 VIII 2003 w Warszawie.
W ostatnim roku życia został naznaczony krzyżem choroby. Zmarł 7 V 2006 w Częstochowie. 10 V obrzędom pogrzebowym w pallotyńskim kościele Miłosierdzia Bożego w Częstochowie przewodniczył metropolita częstochowski Stanisław Nowak. Powiedział wówczas o zmarłym: „Nieraz ta jego gorliwość jakby przybierała formy nadgorliwości. Nieraz trzeba go było hamować w jego pomysłach. Musiał też nieraz przykrości z tej jego gorliwości przeżywać, ale zawsze umiał wszystko przyjmować, bo żył dla Boga. Podziwiamy tę jego zdobywczość apostolską. […] Moskwa – nie Moskwa, komunizm – nie komunizm, liberalizm – nie liberalizm – wszędzie trzeba iść, do wszystkich trzeba dotrzeć i głosić Jezusa. Tym żył. […] Nie oszczędzał się ten człowiek. Jechał wszędzie, gdzie się dało. […] Kiedy się na niego patrzyło, można było zauważyć, że to właściwie wszystkie możliwości, jakie miał w swoich rękach, do jakich doszedł, wykorzystywał dla Bożej sprawy, dla Jezusa, dla Maryi. Wielki czciciel Matki Bożej. Wszystkie możliwości […] tak się go odbierało”. Doczesne szczątki zmarłego kapłana zostały złożone w godzinie miłosierdzia Bożego w grobowcu na cmentarzu św. Rocha w Częstochowie.
Ostatnio zmodyfikowano: 12 stycznia 2015 (uzupełniono 27 kwietnia 2017)
Tekst biogramu: Tylus Stanisław,
Leksykon polskich pallotynów (1915-2012), Ząbki 2013, 74-77
Indeks zmarłych według daty śmierci
Alfabetyczny indeks zmarłych
Indeks zmarłych z podziałem na lata śmierci
Miejsca spoczynku polskich pallotynów wraz ze zdjęciami
Ci, co odeszli ze Stowarzyszenia
Więzi Kardynała Franciszka Macharskiego z pallotynami
Rocznice pallotyńskich wydarzeń
Ks. Stanisław Jurkowski SAC, duszpasterz polonijny we Francji
Bereza Kartuska
Suchary
Indeksy i biogramy sporządził ks. Stanisław Tylus SAC
Kontakt: stansac@wp.pl
Stan z 11 marca 2024
Wszelkie prawa zastrzeżone! Kopiowanie, powielanie i wykorzystywanie tekstów i fotografii bez zgody autora strony jest zabronione.
Liber mortuorum w latach 2020-2024. Przeszłość i przyszłość
1. Krótka historia strony Liber mortuorum
a) Pierwsze biogramy zmarłych pallotynów ukazały się na stronie internetowej WSD Ołtarzew w styczniu 2007 r. Autorem ich był ks. Janusz Dyl SAC, który tworzył je pod niezrealizowaną przez niego „Księgę zmarłych pallotynów”. W maju 2009 r., wraz z przebudową strony internetowej, zostały one zastąpione życiorysami, które również pochodziły z książki ks. Dyla pt. Pallotyni w Polsce w latach 1907-1947, Lublin 2001, s. 397-475. Te krótkie biogramy zostały doprowadzone do lat 1998-99 (nie były też kompletne i nie uwzględniały członków Regii Miłosierdzia Bożego). Od tego czasu ks. Stanisław Tylus SAC sporządził Indeks zmarłych według daty śmierci i dołączył wszystkie brakujące życiorysy zarówno z obu polskich prowincji, jak i Regii Miłosierdzia Bożego. Na stronie Seminarium ołtarzewskiego biogramy te istniały do 2013 r.
b) Nowe, obecnie istniejące biogramy zmarłych pallotynów, zostały napisane przez ks. Stanisława Tylusa SAC. W 2011 r. zostały one umieszczone na stronie http://www.pallotyni.pl, pod nazwą LIBER MORTUORUM. Początkowo były to tylko biogramy polskich pallotynów i przełożonych generalnych Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego oraz życiorysy pallotynek. Poszerzona i poprawiona ich wersja (ale bez pallotynek i przełożonych generalnych pallotynów) została opublikowana drukiem (Tylus Stanisław, Leksykon polskich pallotynów 1915-2012, Ząbki 2013, ss. 694).
c) W latach 2013-15 strona Liber mortuorum (http://pallotyni.eu/Liber.mortuorum/zmarli_index.php) została poszerzona o życiorysy pallotynów i pallotynek pochodzenia polskiego oraz ekspallotynów, którzy zmarli jako księża diecezjalni lub w innym instytucie życia zakonnego. Od listopada 2014 r. dołączone zostały też biogramy pallotynek pracujących w Polsce lub pochodzących z terenów polskich, jak również ich przełożone generalne. W 2015 r. rozszerzono zakres przedmiotowy strony o nowe kategorie: Słudzy Boży spoza Polski i Niemieccy pallotyni działający przed 1945 r. na obecnych ziemiach polskich. Niezależnie od tego uaktualniane były kategorie Polskich pallotynów i Pallotynek, którzy odeszli do wieczności w okresie lat 2013-15. W celu szybszego znalezienia poszukiwanego biogramu przemodelowano Indeks zmarłych według daty śmierci oraz sporządzono nowy Alfabetyczny indeks zmarłych oraz Indeks zmarłych z podziałem na lata śmierci.
d) W listopadzie 2017 r. strona została umieszczona w domenie https://LiberMortuorum.pl/
skąd jej zawartość jest dostępna w serwisach takich jak: http://www.pallotyni.pl, http://sac.org.pl
e) W 2015 r. strona Liber mortuorum aktualizowana była kilkanaście razy. Pojawiło się na niej 88 nowych biogramów, głównie pallotynek (65). Tego roku, praktycznie w 50% istniejących biogramów, zostały wprowadzone liczne uzupełnienia i poszerzenia, a także poprawiono zauważone błędy. Zmiany w poszczególnych biogramach sygnalizowane są informacjami naniesionymi pod konkretnym biogramem. Pod określeniem Zmienione lub Uzupełnione biogramy autor ma na myśli nie tylko istotną lub większą partię zmian, ale i pewne drobne informacje, które pojawiały się niezależnie od ich zaznaczenia. W 2016 r. dodano 28 nowych biogramów, zaś w 2017 r. pojawiło się 14 biogramów.
2. Stan aktualny biogramów
a) W latach 2022-2023 strona Liber mortuorum poszerzyła się o łącznie o 24 biogramy, z których 23 to nowe biogramy polskich pallotynów: ks. Charchut Stanisław (†9 II 2022), ks. Daniel Leszek (†20 III 2022), ks. Tomasiński Tadeusz (†1 VI 2022), ks. Matuszewski Stanisław (†23 VI 2022), br. Mystkowski Mieczysław (†1 VII 2022), br. Szporna Wojciech (†5 X 2022), ks. Stasiak Władysław (†29 X 2022), ks. Bławat Anastazy (†1 I 2023), ks. Szczotka Marian (†28 I 2023), ks. Jurkowski Stanisław (†10 II 2023), ks. Czaja Piotr (†25 II 2023), ks. Szczepański Józef (†19 V 2023), ks. Bazan Tadeusz (†15 VI 2023), ks. Borowski Tomasz (†20 VI 2023), ks. Kantor Stanisław (†20 VI 2023), br. Kubiszewski Jan (†3 X 2023), ks. Wierzba Jacek (†21 XI 2023), ks. Kozłowski Józef (†26 XI 2023), ks. Rembisz Zbigniew (†7 XII 2023), ks. Bober Szczepan (†24 XII 2023). Ukazał się również jeden biogram przełożonych geberalnych i biskupów - bp Freeman Séamus (†20 VIII 2022).
Tabela. Stan aktualny biogramów na koniec grudnia 2014-2024 r.
| Kategorie pallotyńskich biogramów | XII
2014 | XII
2015 | XII
2016 | XII
2017 |
XII
2018 |
XII
2019 |
XII
2020 |
XII
2021 |
XII
2022 |
XII
2023 |
2024 |
| Polscy pallotyni | 368 | 377 | 387 | 395 |
401 |
404 |
419 |
431 |
442 |
455 |
+3 |
| Pallotyni polskiego pochodzenia (*) | 14 | 16 | 18 | 18 |
18 |
18 |
18 |
18 |
18 |
18 |
|
| Przełożeni generalni i biskupi | 19 | 19 | 20 | 22 |
23 |
25 |
25 |
26 |
27 |
27 |
|
| Słudzy Boży spoza Polski | -- | 5 | 6 | 6 |
6 |
6 |
6 |
6 |
6 |
6 |
|
| Niemieccy pallotyni działający przed 1945 r. na obecnych ziemiach polskich (✺) | -- | 7 | 11 | 13 |
13 |
13 |
13 |
13 |
13 |
13 |
|
| Ekspallotyni (**) | 23 | 23 | 25 | 25 |
25 |
25 |
25 |
25 |
25 |
25 |
|
| Pallotynki (przełożone generalne i siostry pracujące w Polsce lub pochodzące z terenów polskich zostały oznaczone znakiem ☼) | 47 | 112 | 113 | 114 |
118 |
122 |
127 |
130 |
130 |
130 |
|
| Przyjaciele SAC i ci, co odeszli od Stowarzyszenia | -- | -- | 7 | 8 |
8 |
8 |
9 |
9 |
9 |
9 |
|
| Razem | 471 | 559 | 587 | 601 |
612 |
621 |
642 |
658 |
670 |
683 |
+3 |
b) W latach 2018-2021 strona Liber mortuorum poszerzyła się o 24 nowych biogramów. W grupie Polskich pallotynów i Pallotynek znalazły się następujące biogramy: s. Speransa Joniec (†11 II 2018), s. Teresa Matula (†1 VI 2018), ks. Jerzy Maj (†24 VI 2018), br. Jan Bandoszek (†28 VII 2018), ks. Tadeusz Płonka (†24 VIII 2018), ks. Bogdan Kusznir (†26 VIII 2018), s. Majola Rataj (†6 XI 2018) , s. Jadwiga Waszczeniuk (†17 XI 2018), ks. Józef Świerkosz (†20 XII 2018) , ks. Andrzej Biernacki (†23 XII 2018), s. Władysława Sitarz (†27 IV 2019) , s. Helena Szaniawska (†22 VII 2019), ks. Witalij Wezdeckij (†24 VIII 2019), s. Martyna Gumul (†9 IX 2019), s. Estera Stachnik (†20 IX 2019), ks. Kazimierz Czulak (†29 IX 2019), br. Tadeusz Wojciechowski (†12 XII 2019), ks. Stanisław Kobielus (†3 I 2020), br. Jan Cuper (†18 II 2020), ks. Józef Żemlok (†16 III 2020) i ks. Józef Liszewski (†18 III 2020). ks. Żemlok Józef (†16 III 2020), ks. Liszewski Józef (†18 III 2020), ks. Kantor Wiesław (†5 V 2020), ks. Latoń Jan (†7 V 2020), s. Wołosewicz Wirginitas (†17 V 2020), s. Hetnał Maria (†14 VI 2020), s. Otta Agnieszka (†15 VII 2020), ks. Korycki Jan (†31 VII 2020), ks. Szewczul Jerzy (†6 X 2020), s. Smentoch Kryspina (†14 X 2020), s. Suchecka Zofia (†19 X 2020), ks. Domagała Stefan (†24 X 2020), ks. Dragiel Mirosław (†30 X 2020), ks. Pytka Kazimierz (†5 XI 2020), ks. Domański Ryszard (†10 XI 2020), ks. Młodawski Grzegorz (†22 XI 2020), ks. Lisiak Józef (†27 XII 2020), s. Klekowska Mariola (†27 XII 2020), ks. Dzwonkowski Roman (†30 XI 2020), s. Wojtczak Urszula (†9 I 2021), ks. Błaszczak Jerzy (†15 I 2021), ks. Rykaczewski Tadeusz (†9 II 2021), ks. Czulak Antoni (†23 IV 2021), ks. Daniel Edward (†17 IV 2021), s. Gojtowska Agnieszka (†27 V 2021), ks. Nowak Kazimierz (†14 V 2021), s. Pruszyńska Zefiryna (†1 V 2021), ks. Zając Jan (†4 VII 2021), ks. Kot Jan (†8 VII 2021), ks. Mugobe Banuni Ignace (†26 VII 2021), ks. Kończak Jan (†11 VIII 2021), ks. Stachera Kazimierz (†24 VIII 2021), ks. Orlikowski Stanisław (†9 X 2021) i br. Dziczkiewicz Franciszek (†21 X 2021). Grupę Przełożonych Generalnych i pallotyńskich biskupów reprezentują: bp Konrad Walter (†20 IX 2018), bp Thomas Thennatt (†14 XII 2018), bp Alojzy Orszulik (†21 II 2019) i abp Hoser Henryk (†13 VIII 2021).
c) W latach 2018-19 autor strony przeprowadził kwerendę materiałów zawartych w archiwum domu pallotyńskiego w Gdańsku (dom przy ul. Elżbietańskiej). Niezależnie od tego, trwała kwerenda materiałów w Archiwum Prowincji Chrystusa Króla w Warszawie. Szerokiemu badaniu poddawane były materiały, które autor strony pozyskał wcześniej w Archiwum Generalnym Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego w Rzymie, w Archiwum Regii Miłosierdzia Bożego w Paryżu i w Archiwum Sekretariatu Prowincji Zwiastowania Pańskiego w Poznaniu. Wiele nowych informacji autor otrzymał od osób prywatnych i instytucji. Istniejące biogramy są systematycznie wzbogacane o fotografie, zarówno portretowe, jak i grupowe (sytuacyjne). Zdjęcia pochodzą głównie ze zbiorów Archiwum Prowincji Chrystusa Króla, ale i wielu osób prywatnych, którym pragnę jeszcze raz serdecznie podziękować
3. Zrealizowane plany z ubiegłych lat (zapowiadane i niezapowiadane)
a) Z dniem 12 stycznia 2015 r. zostały wymienione na stronie Liber mortuorum wszystkie dotychczasowe wersje życiorysów pallotynów polskich zmarłych do 2012 r. W ich miejsce wprowadzono biogramy zaczerpnięte z publikacji autora strony (Tylus Stanisław, Leksykon polskich pallotynów 1915-2012, Ząbki 2013). Inne kategorie pozostały bez zmian.
b) Zgodnie z zapowiedziami od sierpnia 2015 r. włączane są stopniowo do strony Liber mortuorum biogramy niemieckich pallotynów, działających przed 1945 r. na obecnych ziemiach polskich. Na chwilę obecną włączono biogramy 13 niemieckich pallotynów, umieszczając przy ich nazwisku symbol ✺.
c) Spośród nie sygnalizowanych wcześniej zmian na stronie Liber mortuorum pojawiła się od maja 2015 r. nowa grupa biogramów, to jest pallotyńskich sług Bożych spoza Polski. Obecnie w jej ramach można znaleźć 6 biogramów. Są to życiorysy: bł. Richarda Henkesa (†1945), bł. Elisabetty Sanny Porcu (†1857), Josefa Englinga (†1918), Josefa Kentenicha (†1968), Franza Reinischa (†1942) i bpa Heinricha Vietera (†1914).
d) Wśród nowych inicjatyw, nie sygnalizowanych wcześniej, należy wymienić dział Materiały źródłowe. Dział ma za zadanie poszerzać naszą wiedzę na temat życia i działalności zmarłego.
e) Dołączono również Miejsca spoczynku polskich pallotynów. Jest to alfabetyczny układ według miejsc pochówków, w których złożono zmarłych Współbraci. Obejmuje zarówno obszar Polski, jak i całego świata. Na końcu listy umieszczono też miejsca pochówków pallotynów z niemieckiej Prowincji Świętej Trójcy, spoczywających na ziemi polskiej, pallotynek i ekspallotynów. Pierwotna wersja została umieszczona 31 października 2015 r.
f) W styczniu 2016 r. umieszczono na stronie Liber mortuorum biogram ks. Antoniego Słomkowskiego †1982, kapłana archidiecezji gnieźnieńskiej, profesora i rektora KUL (i materiały źródłowe, którymi są jego wspomnienia na temat kontaktów z pallotynami), zapoczątkowując w ten sposób grupę przyjaciół SAC. Grupa aktualnie obejmuje 8 nazwisk i będzie ona stopniowo realizowana w najbliższych latach.
g) Uzupełniono i poszerzono biografie w kategorii Niemieccy pallotyni działający przed 1945 r. na obecnych ziemiach polskich i Pallotyńscy słudzy Boży spoza Polski. Kontynuowane będą dalsze prace nad uzupełnianiem i poszerzaniem dotychczasowych biogramów, bowiem kwerenda materiałów archiwalnych dostarcza wiele nowych i nieznanych do tej pory informacji.
h) Na początku 2016 r. dołączono do strony Liber mortuorum zestawienie chronologiczne, które zostało zatytułowane: Rocznice pallotyńskich wydarzeń przypadających w 2016 roku. Autor strony zestawił wydarzenia, jakie dokonały się w latach: 1916 (100 lat temu), 1941 (75 lat temu), 1966 (50 lat temu) i 1991 (25 lat temu). W 2020 r. w miejsce w.w. Rocznic pojawi się Kalendarium pallotyńskie, które autor systematycznie publikuje na swoim profilu FB - https://www.facebook.com/profile.php?id=100012227057005.
i) Spośród innych planów zrealizowanych planów było zakończenie Kalendarium dziejów Regii Miłosierdzia Bożego (1946-2019).
5. Uwagi i prośba o materiały
Wszystkich zainteresowanych biogramami zmarłych pallotynów lub pallotynek proszę o ewentualne spostrzeżenia i uwagi dotyczące treści biogramu lub innych kwestii. Ponadto zachęcam Wszystkich do przekazywania fotografii, informacji lub materiałów (jeśli trzeba, oczywiście do zwrotu) na adres e-mailowy: stansac@wp.pl lub listownie na adres: Pallotyński Instytut Historyczny, ul. Skaryszewska 12, 03-802 Warszawa.
Stroną techniczną Liber mortuorum już od 15 lat (od 2009 r.) zajmuje się Pan Donat Jaroszewski. Za lata współpracy, cierpliwość i wszelaką pomoc w tym zakresie jestem Mu bardzo wdzięczny.
Warszawa 28 I 2024
Stanisław Tylus SAC
Autor strony przy relikwiach św. Wincentego Pallottiego w kościele SS. Salvatore in Onda przy via dei Pettinari w Rzymie (8 XII 2014)
W Archiwum Regii Miłosierdzia Bożego w Paryżu (7 II 2015)
30. rocznica święceń kapłańskich. Ołtarzew 10 V 2016. Od lewej księża: Waldemar Seremak, Jerzy Suchecki, Marian Kowalczyk, Tadeusz Pawłowski, Zbigniew Rembisz, Józef Targosz, Andrzej Majchrzak, Stanisław Tylus, Krzysztof Wojda, Kazimierz Szczepanik, Józef Nowak, Edward Grudziński, Wojciech Pietrzak, Edward Szram i br. Franciszek Dziczkiewicz
TYLUS STANISŁAW, LEKSYKON POLSKICH PALLOTYNÓW (1915-2012), APOSTOLICUM Ząbki – PALLOTTINUM Poznań 2013, ss. 694
Publikacja Leksykon polskich pallotynów zawiera 356 biogramów polskich pallotynów zmarłych w latach 1915-2012. W książce został zastosowany układ alfabetyczny. Do biogramów zostały dołączone fotografie portretowe. Pod każdym biogramem została zamieszczona literatura, zawierająca bibliografię przedmiotową. Publikację zamyka indeks osobowy.
Podstawę źródłową niniejszej pracy stanowią akta osobowe zgromadzone w: Archiwum Prowincji Chrystusa Króla w Warszawie, Archiwum Sekretariatu Prowincji Chrystusa Króla w Warszawie, Archiwum Regii Miłosierdzia Bożego w Paryżu, Archiwum Generalnym Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego w Rzymie i Archiwum Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W pracy zostały uwzględnione „Wiadomości Polskiej Prowincji SAK” (do 1993), „Wiadomości Prowincji Chrystusa Króla” (1993-2012), „Annuntianda. Biuletyn Prowincji Zwiastowania Pańskiego SAK” (1994-2012). Pomocne okazały się katalogi stowarzyszenia i prowincji polskich, czasopisma wydawane przez pallotynów i kroniki poszczególnych domów. Nie bez znaczenia były również relacje ustne żyjących członków stowarzyszenia i przedstawicieli rodzin zmarłych.
Zmarli współbracia tworzyli pallotyńską historię i byli nieomal wszechobecni w wielu dziedzinach polskiej kultury XX-XXI w., np. w nauce, literaturze i wszelkiego rodzaju piśmiennictwie oraz w działalności edukacyjnej, wychowawczej i wydawniczej, a także w pracach na rzecz emigracji, misji i apostolstwa świeckich. Pośród nich są postacie bardzo znane, które wywarły duży wpływ na dzieje Kościoła polskiego, m.in.: ks. Alojzy Majewski, ks. Wojciech Turowski czy Sł. B. ks. Stanisław Szulmiński, albo przeszły do historii Polski dzięki wielkiej miłości do Ojczyzny, jak Bł. ks. Józef Stanek czy ks. Franciszek Cegiełka i wielu innych.
Jednak w Leksykonie znajdują się nie tylko ci najwięksi, ale wszyscy, którzy żyli i działali w polskich strukturach stowarzyszenia w kraju i poza nim. O każdym z nich, nawet najskromniejszym bracie, kleryku czy nowicjuszu, możemy dowiedzieć się wszystkiego, co można było wydobyć ze źródeł i opracowań.
Książka jest już niedostępna w sprzedaży.